هنگام بارداری، خطر ابتلا به عفونت ادراری به‌خصوص در هفته‌های ۶ و ۲۴ بارداری افزایش می‌یابد.مشاوره درمان عفونت ادرار در بارداری در طول حاملگی، دستگاه ادراری شما به دلیل دگرگونی ها زیادی که به‌طور طبیعی در بدن رخ خواهد داد، تغییرات زیادی خواهد داشت. به‌واسطه هستی باکتری‌ها در پوست، مقعد و واژن، بردباری مبتلا شدن به عفونت دستگاه ادراری هستی دارد. آزمایش پیشاب و یا کشت پیشاب می‌تواند، عفونت دستگاه ادراری (UTI) را در درازا بارداری مشخص سازد. اگر به‌درستی تحت درمان پیمان بگیرید، جنین شما تحت تأثیر قرار نمی‌گرد. ولی اگر مراقبت‌های لازم را انجام ندهید، ممکن است به عفونت کلیوی مبتلا شوید، درنتیجه خطر وضع حمل زودرس و کاهش وزن نوزاد اثناء زایش افزایش می‌یابد.
محیط دستگاه ادراری برای رشد باکتری‌ها مساعد است. اگر به علائم عفونت دستگاه ادراری دچار شدید، برای جلوگیری از هرگونه عارضه نامطلوبی با پزشک متخصص نسوان و زایمان رایزنی کنید. خوشبختانه این عفونت رایج به‌راحتی درمان میشود، درنتیجه سلامتی شما تضمین شده و علائمتان تفریق خواهد یافت. اگر پزشک هستی عفونت دستگاه ادراری را در شما تشخیص دهد، چه بسا آنتی‌بیوتیک ایمن بارداری را برای ۷ لغایت ۱۴ روز تجویز می‌کند الی باکتری‌ها از بین بروند. باید دوره کامل توصیه شده را مصرف کنید، حتی اگر متوسط بهبود علائم شما بهبود مکشوف و یا برطرف شوند، همچنین سعی کنید به مقدار کافی آب بنوشید.
علل عفونت ادرار در بارداری
رحم درست در بالای مثانه واقع شده است. همانطور که مراحل بارداری طی میشود، رحم رشد می‌کند و سنگین میشود. هنگام بارداری، تن مقدار اکثریت هورمون پروژسترون آزاد می‌کند. این فرمایش مایه تفریق توده عضلانی رحم شده و آن را متسع می‌کند. درنتیجه، عبور پیشاب از مجاری ادراری دشوارتر میشود. افزایش وزن و حجم رحم می‌تواند از عبور ادرار از مثانه بازدارندگی کند، این وضعیت می‌تواند شکیبیدن ابتلای به عفونت دستگاه ادراری را در دوران بارداری افزایش دهد. همچنین، هنگام بارداری توده عضلانی مثانه تفریق می‌یابد و ضعیف‌تر میشود، به همین علت ممکن است مثانه توانا به تهی سازی کامل پیشاب نباشد. این بدان معنی است که تقریباً، هر بار که خانم حامله اقدام به دفع پیشاب می‌کند، مقدار کمی ادرار در مثانه او باقی می‌ماند. همچنین، در طول بارداری خانم‌ها بیشتر در معرض مرض رفلاکس یا بازگشت ادراری قرار دارند. این وضعیت باعث میشود تا اندکی از پیشاب از راه مجرای ادراری به سمت کلیه‌ها رو به بالا جنبش کند و از تن خارج نشود.
در اثر همه موارد فوق، دفع پیشاب از دستگاه ادراری دشوارتر میشود. این شرایط زمینه را برای رشد باکتری‌ها و عفونت اجزاء دستگاه ادراری مساعد می‌کند. اگر خانمی به مرض بازگشت ادرار دچار شده باشد، باکتری‌ها راحت‌تر می‌توانند به سمت کلیه حرکت کنند و وارد آن شوند. همچنین، در زمان بارداری به علت افزایش میزان گلوکز در ادرار، میزان اسیدی بودن پیشاب نسبت به زمان‌های سایر تفریق می‌یابد، این وضعیت به رشد باکتری‌ها بیشتر کمک می‌کند.
علائم عفونت ادراری بارداری
در پایین بعضی از نشانه‌ها و علائم عفونت مجاری ادراری و یا (UTI) در بارداری ذکر شده است:
- احساس درد، سوزش یا ناراحتی‌های سایر اثناء پیشاب کردن یا دریافتن خفگی برای تهی سازی ادرار.
- افزایش میزان شمار دفعات دفع ادرار نسبت به موعد قبل، گاهی اوقات حجم ادرار به میزان قابل‌توجهی کاهش می‌یابد.
- احساس مکرر بیچارگی به دفع فوری ادرار.
- هنگام تهی سازی ادرار بیمار متوجه وجود خون یا ترشحات مخاطی در ادرار میشود.
- ممکن است در گوشه ها-کناره ها ناحیه مثانه درد، حساسیت به لمس یا حتی حس اختناق وجود داشته باشد.
- نیاز به پیشاب کردن زیاد فوری و مکرر که اغلب باعث میشود مریض جهت تهی سازی ادرار در میانه ها شب از خواب بیدار شود.
- کدر شدن ادرار و برخی مواقع اوقات هستی بوی تند و متعفن در ادرار.
علاوه بر دربایستن مکرر به دفع ادرار، ممکن است مریض علائم دیگری نیز داشته باشد، مانند: تب، لرز، عرق بسیار و بی‌اختیاری ادرار به‌نحوی‌که شدنی است بدون کنترل بیمار مقداری ادرار از مجاری او بیرون شود.
همچنین ممکن است بیمار درد شدیدی در شکم خویش حس کند . درصورتی‌که عفونت اشاعه مکشوف و جدی‌تر باشد ممکن است بیمار در ناحیه کمر نیز درد شدیدی تجربه کند.
درمان عفونت ادرار بارداری
هنگام بارداری، طبیب راه‌های پایین را برای بهبود عفونت دستگاه ادراری (UTI) پیشنهاد می‌کند:
- احتمالاً پزشک مصرف یک دوره آنتی‌بیوتیک را رهنمود می‌کند لغایت از گسترش عفونت ممانعت کرده و آن را مهار کند.
- درمان عفونت دستگاه ادراری در دوران بارداری به‌شدت عفونت مریض و سلامت کلی او وابستگی دارد، طبیب داروهایی را برای حدود سه لغایت هفت روز تجویز می‌کند.
در بیشتر موارد علائم عفونت دستگاه ادراری بیمار در سه روز بعد از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها از بین می‌رود. حتی اگر مریض دریافتن کند که درمان مکشوف است، نباید مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها را قطع کند الی دوره رهنمود شده پزشک به انجام برسد. اکثر آنتی‌بیوتیک‌هایی که طبیب در طول بارداری برای شفا عفونت دستگاه ادراری تجویز می‌کند، برای بارداری بی‌خطر هستند، پس نگران این سوژه نباشید.
پس‌ازآنکه دوره درمان عفونت دستگاه ادراری به سپریدن رسید، پزشک به‌طور منظم بیمار را بررسی و آزمایش می‌کند لغایت اطمینان یابد خطر عفونت رفع شده است.
در چهره عفونت کلیه‌ها، پزشک ممکن است مریض را بستری کند، وانگهی در چهره لزوم ممکن است تزریق آنتی‌بیوتیک به‌صورت داخل وریدی را تجویز کند.
همچنین رسیدگی خواهد شده که آیا جنین مریض تحت تأثیر قرار گرفته است یا نه.
پیشگیری از این عفونت
درحالی‌که هیچ راهی مطمئنی برای بازداری از عفونت ادراری در دوران بارداری هستی ندارد، اقداماتی وجود دارد که با رعایت آنها، زنان آبستن می‌توانند شانس ابتلا به عفونت دستگاه ادراری را تفریق دهند. برای کاهش خطر ابتلا به عفونت ادراری اقدامات زیر را سپریدن دهید:
اطمینان حاصل کنید که به میزان کافی آب می‌نوشید، حداقل هشت لغایت ده لیوان آب در روز بنوشید.
هر بار بیچارگی به دفع پیشاب دارید، به دستشویی بروید و پیشاب خود را نگه ندارید. در ضمن هر بار که جهت دفع ادرار به توالت می‌روید کوشش کند مثانه را به‌طور کامل تهی سازی نمایید.
هر وقت دفع مدفوع دارید، برای تمیز کردن خود، کاغذ آبخانه را از سمت جلو به سمت عقب بکشید و هرگز از سمت عقب به سمت جلو خود را تمیز نکنید. تمیز کردن خویش از سمت جلو به سمت عقب مایه میشود بخت ورود باکتری‌های ناحیه مقعد به دستگاه ادراری تفریق یابد.
همیشه ناحیه تناسلی خود را تمیز نگه دارید و اطمینان حاصل کنید که پیرامون آن خشک باشد، زیرا باکتری‌ها در مناطق نمور رشد می‌کنند. می‌توانید هر بار که از دستشویی کاربرد می‌کنید، از آب تمیز و صابون ملایم برای تمیز کردن خویش کاربرد کنید.
قبل از اینکه مقاربت جنسی داشته باشد و بعد از آن، همیشه منطقه تناسلی را با آب معمولی و صابون ملایم تمیز کنید.
برای پاک کردن ناحیه تناسلی، به‌ویژه هنگامی که باردار هستید، از صابون نیرومند یا خوشبو بهره‌گیری نکنید. صابون قوی و یا به‌شدت خوشبو می‌تواند باعث تحریک مجرای پیشاب و ناحیه تناسلی شود، این امر می‌تواند محیط را برای رشد باکتری‌ها مساعد کند.
